اينكه افزايش سرمايه با چه روشي صورت بگيره تاثير مستقيم روي قضيه داره.
افزايش سرمايه با دو روش كلي صرف سهام و از محل اندوخته و يا هر دو صورت مي‌گيره (كسي اگر روش ديگري مي‌دونه بگه).
در صرف سهام شركت تعدادي سهام رو به قيمت روز براي فروش مي‌گذاره. اما از اونجايي كه در ترازنامه سهام به قيمت اسمي كه همون ۱۰۰ تومنه بايد ثبت بشه براي حفظ تراز مابه التفات اين رقم در حسابي به نام صرف سهام در سمت چپ ترازنامه (يعني بدهي‌ها و ح‌ص‌س) ثبت مي‌شود. البته اگر قيمت فروش سهام كمتر از ۱۰۰ تومان باشد (مثلاْ براي شركتهاي ورشكسته) اسم اين حساب به كسر سهام تغيير مي‌كند و مبلغ آن منفي مي‌شود.
اما در افزايش سهام از محل اندوخته شركت از محل اندوخته (يعني سودهاي تقسيم نشده كه به اسم اندوخته قانوني احتياطي يا سرمايه‌گذاري نزد شركت قرار دارند) افزايش سرمايه مي‌دهد كه با مبلغ اسمي سهام يعني همان ۱۰۰ تومن صورت مي‌گيرد حالا قيمت روز سهام هر قدر مي‌خواهد باشد.
با افزايش سهام از محل اندوخته اصطلاحاْ قيمت سهام كمي رقيق مي‌شود. به عنوان مثال شركت ۱۰۰٪ افزايش سرمايه مي‌دهد يعني هر سهام‌داري كه قبلاْ يك سهم در اختيار داشته يك سهم ديگر هم دريافت مي‌كند. در حاليكه هيچ سرمايه‌اي از بيرون به شركت تزريق نشده است. با اين احوال بطور منطقي هر سهم بايد قيمتش نصف شود. كه در بسياري از اين موارد اين اتفاق هم مي‌افتد و چيز عجيبي هم نيست.
اين اتفاق در مورد افزايش سهام از طريق صرف سهام نمي‌افتد اما معمولاْ قيمت سهام پس از افزايش سهم دستخوش تغييرات زيادي مي‌شود. خصوصا كه نوسان آن نيز آزاد است.
موضوع ديگر كه بايد به آن توجه كرد اطلاعات شركت است اگر شركت به سرمايه‌دارانش اين اطمينان را بدهد كه كه از سرمايه آنها بهترين استفاده مي‌شود و برنامه مناسبي جهت سرمايه‌گذاري سرمايه‌هاي جديد دارد احتمالا قيمت سهم افزايش ميابد اما اگر اين ذهنيت وجود داشته باشد كه مديران شركت نمي‌توانند سرمايه را مديريت كنند قيمت سهم كاهش ميابد.
اين تمام اون چيزيه كه من فعلا مي‌تونم بگم. دوستان اگر چيز ديگري هم مي‌تونن اضافه كنن بسم اله...